welkom in Luanda, Angola: land van tegenstellingen

Na iets meer dan een weekje Angola, is het wel es tijd om iets te laten horen dacht ik:

Hier aangekomen vorige week, en het was wel effe wennen, vooral de taal speelde serieus wat parten: als ge in het begin de helft van hetgeen gezegd wordt verliest
en u amper kunt verstaanbaar maken, dan is het wel effe lastig om uwen draai te vinden. Ik snap nog altijd hoe iemand in een land kan komen werken zonder één of andere vorm van een lokale taal te proberen spreken. En toch zie ik er hier ook weer die dat doen (éénmaal raden vanwaar ze zijn): tis nie moeilijk dat ge dan in een soort bubbel komt te leven en niks van locale contexten snapt...

Ik ben vorige vrijdag maar ineens het koude water ingedoken met mijn eerste interview al direct in het Portugees te proberen (in plaats van Engels wat ook had gekund)en dat viel eerlijk gezegd best mee.
sjans dat ik de dag daarvoor er in geslaagd was om een bandrecordertje vast te krijgen, want anders had dat ook nie waar geweest natuurlijk: lang leve die rewind-knop! Maar dat heeft er denk ik ook voor gezorgd dat ik over die eerste 'jonges, zie ik dit wel zitten?'-drempel over ben geraakt.
Volgende week hoop ik wat meer inlands te mogen trekken om daar ook interviews af te gaan nemen, wat zowel mijn gemoedstoestand zal ten goede komen (Luanda zit stampvol autos en mensen), als het aantal fotos die ik trek (tot hiertoe welgeteld drie).
Enfin, ik zit dus dezer dagen in het kantoor van Oxfam, aan de rand van wat je wel een sloppenwijk mag noemen zekers, maar wel rustig aangesloten op het Internet (ok: wel met z'n onderbrekingen), terwijl ze hiernaast nog op de wateraansluiting wachten. contradicties zat in dit land...

Het grappigste wat ik tot hier toe heb gezien is een vrachtwagen van een privé waterbedrijf waar op de zijkant van stond te lezen:
Agua Potável
'Gracias a Deus'
tel.: 222-123456

wat zo goed als letterlijk betekent:
Drinkbaar Water
God-Zij-Dank bvba.
tel.: 222-123456

Wetende dat zowat de helft van de bevolking zich voor z'n watervoorziening inderdaad beter tot hogere krachten kan wenden is dat nog zo'n slecht gekozen naam nie eigenlijk enfin, ik dacht dat ze alleen in Rome die nr hadden...

Ik heb vorige zaterdag ook nog wat neergeschreven (buiten dat en lezen doet ne mens nie veel), en dat hang ik er dan maar effe mee aan, fotos incluis.


Zaterdag, 5/8/2006,

vandaag heb ik besloten om me op het balkon te planten en het af en aan geloop wat af te zien (veel meer van uitzicht is er echt nie): tis een straat met serieus wat autoverkeer, die een andere nog drukkere straat kruist ies verderop.
iedere keer dat de politieagent (of, indien afwezig, het verkeer zelf) beslist om de stroom te stoppen en de andere door te laten, opent de 'mobiele winkel'
er is letterlijk alles de verkrijgen: van horloges, stopcontacten, kuikengerie,
tot staanlampen, bureaustoelen en kasten. ze gaan van wagen tot wagen, en als ze sjans hebben kan het koopwaar nog net de aandacht van de bestuurder wekken.
dergelijke vorm van verkoop is nie echt speciaal: zowat overal ter wereld doet men dit.
In het algemeen kunt gaat het dan wel over kauwgom of frisdrank, maar ik had nooit durven denken dat ge wachtend in uw auto aan heel den inboedel voor uw huis kon geraken. Misschien geen slecht idee om ook toe te passen
in Europe eigenlijk, aangezien dat ze toch altijd klagen over zowel de economie en de files...
men zou twee vliegen in één klap kunnen slaan dankzij deze afrikaanse uitvinding.
maar ja: uiteraard wel zonder bedankje achteraf he...

Er loopt ook een vrouw te bedelen, ze komt achter de verkopers aan,
met een kind op haar rug, slapend.
Ze ziet er uit of ze zestig of zelfs ouder is, maar kan evengoed maar veertig ofzo zijn: de jaren eisen hier z'n tol het meisje, nog geen drie denk ik.
Best wel een triestig zicht hoe ze auto na auto paseert, zonder iets te krijgen in het algemeen. en zodra die zich terug in beweging zetten, slentert ze terug naar de hoek van de straat, om daar te wachten tot de stroom terug tot stilstand komt.
en da's ook niks speciaals eigenlijk: dit doen ze ook zowat overal ter wereld,
alleen dat het hier een naast-uw-bed-show is.